آیت‌الله عبدالامیر قَبَلان (۱۹۶۳-۲۰۲۱م) عالم مجاهد شیعه، رئیس مجلس اعلای شیعیان لبنان و از مؤسسان جنبش امل بود که در راستای وحدت اسلامی در لبنان تلاش‌های زیادی انجام داد. ایشان از چهره‌های برجسته مقاومت اسلامی و از مخالفان توافق با رژیم صهیونیستی بود.

آیت‌الله حاج سید محمدنقی شاهرخی (۱۳۱۳-۱۳۹۵ش) عالم شیعه و نماینده ولی امر مسلمین جهان حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای رهبر نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران در منطقه جنوب شرق آسیا بود که بیش از بیست و پنج سال نمایندگی ایشان را کشورهای میانمار، بنگلادش و تایلند بر عهده داشت.

آیت‌الله حاج شیخ میرحسین صادقی پروانی (۱۳۱۲-۱۳۹۵ش) از علمای مجاهد شیعه اهل افغانستان بود که عمر خویش را وقف استقلال این کشور و حاکم شدن ارزش‌های دینی در آن نمود. ایشان نمایندگی ولی امر مسلمین جهان حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای در امور افغانستان را بر عهده داشت. همچنین مرحوم پروانی عضو عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود و از این طریق خدماتی به پیروان مکتب اهل‌بیت(ع) در جهان ارائه نمود.

این عالم برجسته اهل افغانستان از رهبران حزب وحدت اسلامی افغانستان  و بنیانگذار سازمان نصر در این کشور بود و مدتی در مجلس سنای افغانستان نیز عضویت داشت. ایشان اقدامات و فعالیت‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی بسیاری از قبیل احداث مسجد و مدرسه، انسجام‌بخشی به احزاب شیعه انجام داد.

فعالیت‌های گسترده سیاسی و اجتماعی آیت‌الله پروانی، هرگز ایشان را از فعالیت‌های علمی و تحقیقاتی باز نداشت تا جایی که ایشان علاوه بر تدریس، آثار فاخر و ارزشمندی نیز از خود به یادگار گذاشتند.

آیت‌الله سید محمد بحرالعلوم (۱۹۲۷-۲۰۱۵م)، از علمای مجاهد عراق بود که سالیان متمادی از عمر بابرکت خویش را در لندن، به تبلیغ دین مبین اسلام و معارف مکتب اهل بیت(ع) مشغول بود و در لندن مرکز اسلامی اهل‌بیت(ع) را تأسیس نمود. ایشان پس از سقوط رژیم بعث عراق به کشور خویش عراق بازگشت و به‌عنوان یکی از اعضای تدوین قانون اساسی جدید عراق انتخاب شد و از این طریق درراه استقلال این کشور و رهایی آن از اشغال آمریکایی‌ها تلاش‌های بسیاری انجام داد.

این عالم شیعی، عضو مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود و علاوه بر مبارزات سیاسی و فعالیت‌های اجتماعی و تبلیغی، بیش از پنجاه اثرعلمی فاخر نیز از خود به یادگار گذاشته است.

ایشان در سال ۱۹۲۷م در شهر نجف اشرف چشم به جهان گشود. او فرزند آیت‌الله سید علی بحرالعلوم و از نسل سید محمدمهدى بحرالعلوم، عالم مشهور شیعه است. خاندان بحرالعلوم، که سید محمد نیز عضوی از آنان بود، در جهان تشیع مشهور به علم و تقوا بوده‌اند.

آیت‌الله سید محمدصالح خِرسان، از علمای مجاهد شیعه در نجف اشرف و از اعضای مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود. ایشان از خاندان آل خِرسان است که نسبشان از طریق امامزاده محمد عابد، فرزند امام هفتم، به امام موسی کاظم(ع) می‌رسد. مرحوم خرسان از پیشگامان مبارزه با رژیم بعث عراق بود و در انتفاضه شعبانیه در سال ۱۴۱۱ق علیه این رژیم نقش بسزایی ایفا کرد.

آیت‌الله شیخ محمدحسین شیخ‌زاده (۱۳۱۰-۱۳۸۷ش) عالم مجاهد و فعال سیاسی اهل افغانستان بود که در راه استقلال این کشور و رهایی آن از چنگال کمونیست‌ها، مجاهدت‌های بسیاری انجام داد. ایشان در راه سختی‌های زیادی را متحمل شد تا جایی که دو تن از عزیزانش (فرزند و برادرش) را این راه مقدس از دست داد و سالیان متمادی از عمر خویش را نیز به دور از وطن و در غربت سپری کرد.

آن مرحوم دانش‌آموخته حوزه‌های علمیه کابل و نجف اشرف بود و در مناطق قره‌باغ غزنی، بِهسود و کابل به تدریس و فعالیت‌های دینی می‌پرداخت. پدرش شیخ عزیزالله غزنوی نیز از عالمان و مدرسان هزاره بود.

ایشان همچنین عضو شورای مرکزی شورای علمای شیعه افغانستان و نیز عضو مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود. شیخ‌زاده در سال ۱۳۱۰ش در شهر کابل افغانستان چشم به جهان گشود.

احمد حسین یعقوب (۱۹۳۹-۲۰۰۷م) از استادان و چهره‌های برجسته شیعه در کشور اردن بود که تحت تأثیر قیام حضرت امام حسین(ع) علیه دستگاه ستمگر اموی به مذهب حقه تشیع متمایل شد و پس از تحقیق فراوان، به‌ویژه مطالعه کتاب ارزشمند المراجعات علامه شرف‌الدین، گمشده خود را پیدا کرد و به مذهب راستین شیعه تشرف یافت و سختی‌های آن را به جان خرید. ایشان پس از شرفیابی به مذهب تشیع، به یکی از مروجان و مبلغان مکتب اهل‌بیت(ع) به‌ویژه نهضت عاشورا مبدل شد تا جایی که در دفاع از کیان تشیع، آثار و تألیفات گران‌سنگی از خود به یادگار گذاشت.

آن مرحوم، عضو مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود و به جرم تشرف به مذهب شیعه، مورد آزار و اذیت وهابیان قرار گرفت تا جایی که مجبور شد خانه و کاشانه خود را ترک کند اما هرگز از آرمان خود دست برنداشت.

حاجیه‌خانم کونیکو یامامورا (1317-1401ش) با نام ایرانی سبا بابایی، بانوی رهیافته به دین مقدس اسلام اهل کشور ژاپن بود که عمر بابرکت خویش را وقف ترویج دین مبین اسلام و دفاع از نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران نمود و در این راه از هیچ تلاش و کوششی دریغ نکرد. ایشان در راه دفاع از ایران اسلامی و آرمان‌های رهبر کبیر آن حضرت امام خمینی(ره)،  فرزندش را نیز تقدیم نمود.

این مادر شهید در سنگرهای مختلفی به اسلام و مسلمانان خدمت نمود و مسئولیت‌های مختلفی بر عهده داشت از جمله آنها عضویت در مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود. ایشان همچنین خدمات ارزنده‌ای به جانبازان شیمیایی ارائه کرد و صدای مظلومیت آنان را به گوش جهانیان رساند.

حاج حسن حبیب السلمان (۱۹۴۵-۲۰۱۴م)، از نیکوکاران و خیرین جهان اسلام در دوران معاصر بود که عمر پربرکت خویش را وقف کارهای خیر، عام‌المنفعه و کاهش آلام مردم به‌ویژه پیروان مکتب اهل‌بیت(ع) در مناطق مختلف جهان نمود. ایشان به همین منظور خدمات عمرانی ماندگاری از قبیل احداث مدرسه، مسجد، بیمارستان، کتابخانه، دارالایتام، دارالقرآن، غسال‌خانه، حفر چاه و منزل برای مستمندان به عنوان باقیات‌الصالحات از خود برجای گذاشت.

آن مرحوم از اعضای مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود و علاوه بر احداث مراکز دینی، فرهنگی و درمانی به نشر و ترویج معارف اسلام ناب و مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) نیز همت گماشت تا جایی که قرآن کریم و دیگر کتاب‌های مهم اسلامی را به زبان‌های مختلف چاپ و منتشر نمود.

دایره خدمات این مرد نیک‌اندیش شیعه به کشور خودش کویت محدود نبود بلکه بسیاری از کشورهای آسیایی و آفریقایی، از جزایر کومور تا اندونزی و مالزی را دربرمی‌گرفت.

حاج حسین شاکری (۱۳۴۴-۱۴۳۰ق) از چهره‌های مجاهد و فعالان فرهنگی و سیاسی شیعه در کشور عراق بود که عمر پربرکت خویش را در راه استقلال این کشور، مبارزه با رژیم ستمگر بعث و ترویج مکتب اهل‌بیت(ع) در آن خطه و سرزمین سپری کرد. ایشان در مقابل ظلم و ستم رژیم بعث، آرام ننشست تا جایی که در این راه مقدس رنج زندان و دوری اجباری از وطن را نیز به جان خرید. آن مرحوم در کنار مبارزات سیاسی علیه رژیم بعث، در عرصه علمی و فرهنگی نیز خدمات متعدد و ماندگاری همچون تأسیس کتابخانه، احداث مدرسه و مرکز علمی از خود به یادگار گذاشت که هر کدام از آنها به تنهایی منشأ برکات بسیاری گردیده است. مرحوم شاکری همچنین آثار فاخری درباره زندگی و معرفی اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) به رشته تحریر درآورد و به عنوان باقیات‌الصالحات از خود بر جای گذاشت.

حاج سید قلبی حسین رضوی (۱۹۴۴-۲۰۱۵م) عضو کشمیری مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود که در کشمیر، نهضت و افکار امام خمینی(ره) را ترویج می‌کرد و در این راه مشکلات فراوانی را تحمل نمود. ایشان در سال ۱۹۴۴م در کشمیر چشم به جهان گشود. پدرش سید احمد رضوی در سال ۱۹۴۶م از گلگت به کشمیر مهاجرت کرده بود. جدش سید حسن قمی نیز از نوادگان امامزاده موسی مبرقع(ع) است که چندین قرن قبل، به عنوان مبلغ اسلام از قم به کشمیر مهاجرت کرده بود.

مرحوم قلبی حسین در سال ۱۹۷۰م از دانشگاه کشمیر مدرک لیسانس ادبیات اردو، زبان انگلیسی و کشمیری دریافت کرد و در سال ۱۹۷۲م در وزارت اطلاع‌رسانی ایالت جامو و کشمیر به عنوان کارمند استخدام شد و معاونت فرهنگی یک فرمانداری را نیز برعهده گرفت.

حاج شیخ محمد اوجی (۱۹۴۷-۲۰۱۹م) امام جماعت مسجد بزرگ اهل‌سنت در کشور ترکیه بود که تحت تأثیر افکار و اندیشه‌های حضرت امام خمینی(ره) به مکتب اهل‌بیت(ع) متمایل شد و پس از مطالعه و تحقیق فراوان، به حقانیت این مذهب راستین پی برد و نهایتا به مذهب شیعه تشرف یافت.

ایشان پس از تشرف به مکتب تشیع، عمر بابرکت خویش را وقف ترویج و تبلیغ این مکتب نورانی در هلند، آلمان و برخی دیگر از مناطق اروپا نمود تا جایی که در نتیجه تلاش‌های خستگی‌ناپذیر ایشان بیش از دو هزار نفر از مردم آن مناطق به مذهب تشیع  متمایل شدند که تعدادی از آنها برای تحصیل علوم حوزوی راهی ایران شدند.

مرحوم اوجی، از اعضای مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود. ایشان در سال ۱۳۹۶ش در سفری به مشهد مقدس، «مرکز اسلامی قرآن و اهل‌بیت(ع)» را که در هلند تأسیس کرده بود و شعبه‌های آن را وقف امام رضا(ع) کرد.

حاج محمدقائم صفا فومیو ساوادا، مشهور به محمد ساوادا (۱۹۲۴-۲۰۱۲م) رهبر شیعیان کشور ژاپن و مترجم قرآن کریم به زبان ژاپنی بود. ایشان در روز دوم ژانویه سال ۱۹۲۴م در شهر گیفو واقع در بخش مرکزی ژاپن دیده به جهان گشود. ساوادا همچون سایر اعضای خانواده خود پیرو آیین رسمی و رایج ژاپن، یعنی بودیسم و شینتو بود اما پس از تحقیق و مطالعه فراوان به دین مبین اسلام مشرف گردید. آن مرحوم پس از تشرف به اسلام سالیان متمادی به تحقیق در این دین پرداخت و سرانجام به حقانیت مذهب راستین تشیع پی برد و به جمع پیروان مکتب اهل‌بیت(ع) ملحق شد و از آن پس در راه ترویج و نشر معارف شیعه یا همان اسلام ناب محمدی را در دستو کار خود قرار داد و آثار بسیاری از جمله قرآن کریم را از زبان عربی به زبان ژاپنی ترجمه نمود و میراث ماندگاری از خود بر جای گذاشت.

حاج مهدی عبدمهدی معروف به ابوزینب خالصی (۱۹۴۵-۲۰۰۷م) از رهبران برجسته جنبش مقاومت اسلامی در کشورهای عراق و لبنان بود که با توجه به نقش تأثیرگذاری که در ساختار امنیتی این جنبش‌ها داشت، مجاهدان این دو کشور او را «استاد» و «شیخ‌المجاهدین» لقب داده‌اند. ایشان چهره‌ای نام‌آشنا، در عرصه مبارزه و جهاد با اشغالگران آمریکایی و انگلیسی در عراق و نیز رژیم بعث شناخته می‌شد تا جایی که او به همراه رزمندگان تحت امرش حدود پنج هزار عملیات نظامی علیه این اشغالگران رقم زدند و به خاطر همین فعالیت‌ها همواره تحت تعقیب امریکایی‌ها قرار داشت و چندین سال درد و رنج زندان آنها را تحمل کرد.

ایشان از اعضای مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود که در سال ۱۹۴۵م در شهر الخالص استان دیاله عراق چشم به جهان گشود. او تحصیلات خود را تا مقطع لیسانس اقتصاد ادامه داد.

حـاج نورالدیـن احمـدی (وفـات ۲۰۰۸م) از قرآن‌پژوهـان برجسـته کشـور مقدونیـه، بزرگ‌حامـی و مـروج فرهنـگ قـرآن و معـارف اهل‌بیـت عصمـت و طهـارت(ع) در منطقـه بالکان بـود. وی نزدیک به بیسـت و پنج سـال از عمـر شـریف خـود را وقف تدریس قـرآن و معارف اسـلام بـه جوانـان و نوجوانـان کشـور خود کـرد و با حفـظ جوانب امور بـه تهديـد وهابی‌هـا و سـلفی‌های تنـدرو توجهـی نكـرده و بـه راه حقـی كـه بـا مطالعـه و تعمـق بـه آن ايمـان راسـخ آورده بود، ادامـه داد و به ترويـج فرهنـگ قرآنـی و معارف مكتب اهل‌بيـت(ع) در منطقه بالكان همت گماشـت.