حجۃ الاسلام والمسلمین حاج سید علی تقوی(1934-2017ء)، ہندوستان کے ایک ممتاز شیعہ عالم اور نجف اشرف کے فارغ التحصیل تھے، جو نجف اشرف میں تعلیم حاصل کرنے کے بعد آیۃ نفر کی تعلیم کی بنیاد پر اپنے وطن واپس آئے۔ ہندوستان میں سکونت اختیار کرنے کے بعد، انہوں نے اپنی تمام تر تبلیغی توانائی کو مکتب اہل بیت عصمت و طہارت (ع) کی ترویج کے لیے وقف کیا اور اسی راہ میں انہوں نے نیپال سمیت مختلف ممالک کے تبلیغی دورے کیے۔

حجۃ الاسلام تقوی نے تقریباً نصف صدی تک امام جمعہ، مذہبی مبلغ، مدیر مدرسہ، آیت اللہ العظمی سید علی خامنہ ای کے نمایندہ، مجمع جہانی اہل بیت (ع) کی سپریم کونسل کے رکن کے عنوان سے مکتب اہل بیت اور ان کے پیروکاروں کے لئے خدمات انجام دیں۔

مرحوم حجۃ الاسلام نقوی نے امام خمینی، آیت اللہ خوئی، آیت اللہ اراکی، آیت اللہ خامنہ ای، آیت اللہ محمد تقی عراقی اور آیت اللہ محمد موسوی عراقی جیسے مراجع تقلید سے شرعی اجازات حاصل کئے تھے۔

مولانا سید محمد یوشع حسینی فیضی زنگی پوری (1928ء-2008ء) ہندوستان میں ایک شیعہ مبلغ تھے جنہوں نے اپنی بابرکت زندگی اس سرزمین کے مختلف علاقوں میں مکتب اہل بیت (ع) کی تعلیمات کی تبلیغ اور نشر و اشاعت میں گزاری اور مکتب اہل بیت (ع) اور اس کے پیروکاروں کے لیے بہت سی خدمات کا ذریعہ بنے۔ مذہبی امور کے علاوہ وہ روایتی طب اور شاعری میں بھی ماہر تھے لیکن جب انہوں نے محسوس کیا کہ ہندوستانی سماج کو شاعر سے زیادہ ایک عالم کے طور پر ان کی ضرورت ہے تو انہوں نے عالم کے عنوان سے اپنے معاشرے کی خدمت کی۔

سید مصطفی الموسوی الصفوی (1918-2002ء) کشمیر کے ممتاز علماء میں سے تھے جو نجف اشرف کے تعلیم یافتہ عالم تھے جنہوں نے وطن واپس آنے کے بعد مکتب اہل بیت (ع) اور اتحاد بین مسلمین کی ترویج کے لیے سخت محنت کی۔ اس حد تک کہ ان کے دو بیٹے اس راہ میں شہید ہوئے اور اسی وجہ سے انہیں ابوالشہیدین کا لقب دیا گیا۔ انہیں امام خمینی اور آیت اللہ خامنہ ای کی طرف سے امور حسبیہ اور شرعیہ کے اجازات حاصل تھے۔ انہوں نے کشمیر کے علاقے میں ولی فقیہ کے مطلق اختیار کے نظریہ کو فروغ دینے اور اس کی وضاحت میں بھی نمایاں کردار ادا کیا۔

سید مصطفیٰ 2 فروری 1918 کو کشمیر کے بڈگام علاقے میں پیدا ہوئے۔ وہ میر شمس الدین محمد عراقی کی اولاد میں سے تھے۔ میر شمس الدین (جید سید مصطفیٰ) پاکستان کے کشمیر اور گلگت بلتستان کے علاقے میں شیعہ مذہب کے پہلے مبلغ اور فروغ دینے والے تھے، جو 15ویں صدی میں سیاسی ایلچی کے طور پر کشمیر گئے۔ سید مصطفیٰ کے والد حجۃ الاسلام سید احمد کو بھی اس علاقے کے ممتاز علماء میں شمار کیا جاتا تھا۔

حـاج محمدرضـا اعتمادیـان در سـال ۱۳۱۷ش، در شـهر یـزد ایـران متولـد شـد. از دوران نوجوانـی بـا شـهید آیت‌الله صدوقـی مأنوس و از مریـدان وی بـود. ایشـان در سـال ۱۳۳۵ش بـه تهـران مهاجـرت کرد و در بـازار تهـران بـه کسـب و تجـارت پرداخت و در عین حـال، ارتباطش بـا آیـت‌الله صدوقـی و دیگـر انقلابیـون را حفـظ کـرد تـا جایـی کـه از عناصـر فعـال در نهضـت امـام خمینی(ره) شـد.

دِمِرْداش زکی عَقالی (درگذشت ۱۳۹۷ش)، رهبر معنوی شیعیان مصر، حقوقدان، نماینده مجلس و مشاور رئیس‌جمهور وقت مصر بود. ایشان ابتدا سنی‌مذهب بود و نزد عالمانی از اهل‌سنت مانند محمد ابوزهره و حسن بَنّا شاگردی کرد اما پس از مدتی با منابع فقهی و علمی شیعه آشنا شد و به حقانیت مذهب تشیع پی برد و در نهایت به مذهب راستین شیعه تشرف یافت. دمرداش پس از تشرف به مذهب شیعه تمام توان خود را در راه ترویج مکتب اهل‌بیت(ع) و دفاع از حقوق پیروان این مکتب به کار گرفت و چندین تشکل برای آنها راه‌اندازی نمود.

این مستبصر روشن‌ضمیر عضو مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود و از این طریق به پیروان مکتب اهل‌بیت(ع) در جهان خدمت کرد. ایشان همچنین آثار و تألیفاتی از خود برجای گذاشته است که در آنها ماجرای تشرفش به مذهب شیعه را نیز گزارش کرده است.

دکتر احمد حسن هلال (درگذشت ۱۴۰۰ش)، یکی از اندیشمندان مبارز شیعه در کشور مصر بود که عمر بابرکت خویش را وقف دفاع از مکتب اهل‎بیت(ع) نمود. ایشان عضو مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود و در راستای ترویج معارف اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع)، فعالیت‌های فراوانی در کشور مصر انجام داد.

دکتر هلال، با تأثیرپذیری از قیام امام حسین(ع) و نیز الگوگیری از نهضت حضرت امام خمینی(ره) در مقابل ظلم و ستم رژیم حسنی‌مبارک ساکت ننشت تا جایی که در این راه درد و رنج زندان را به جان خرید اما هرگز دست از آرمان‌های بلند خود برنداشت.

این اندیشمند مستبصر، از مدافعان انقلاب اسلامی ایران و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران به شمار می‌رفت و در بیداری اسلامی در کشورهای عربی نقش بسزایی ایفا کرد.

دکتر احمد عبدالمجید حمود (۱۹۴۷-۲۰۱۸م)، عضو استرالیایی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود که در کسوت استاد دانشگاه، نمایندگی پارلمان و رئیس مجلس اعلای شیعیان استرالیا در نشر و ترویج مکتب اهل‌بیت(ع) در این کشور نقش بسزایی ایفا کرد و به پیروان این مکتب خدمات فراوانی ارائه نمود. ایشان علاوه بر فعالیت‌های مختلف اجتماعی و فرهنگی همچون احداث مسجد و مرکز علمی و نیز پذیرفتن مسئولیت‌های متعدد، میراث ماندگاری از خود درباره زندگی و تاریخ اهل‌بیت(ع) به زبان‌های انگلیسی و عربی به یادگار گذاشت.

مرحوم حمود نگرش تقریبی داشت و در زمینه وحدت میان مسلمانان و تقریب مذاهب تلاش های بسیاری کرد تا جایی که مدتی مسئولیت دبیرکلی جمعیت اهل سنت استرالیا را بر عهده گرفت.

ایشان نخستین کسی بود که پیشنهاد تأسیس مرکز جهانی اهل‌بیت(ع) را به ولی امر مسلمین جهان حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای دادند و بدین وسیله در شکل‌گیری این نهاد مبارک بین‌المللی نقش پررنگی ایفا نمودند.

دکتر حاج شیخ محمدشفیع شیرازی یا حاج مانگ مانگ‌تا (۱۹۲۶-۲۰۱۵م) از فعالان شیعه در کشور میانمار بود که با پذیرش مسئولیت‌های مختلفی همچون ریاست بیمارستان مسلمانان در شهر یانگون، ریاست سازمان شیعیان میانمار و ریاست شورای علوم دینی میانمار، خدمات شایانی به مسلمانان و به‌ویژه پیروان مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) در این کشور ارائه نمود. ایشان از مؤسسان مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) در لندن بود و از این طریق نیز به ترویج و نشر مکتب اهل‌بیت(ع) کمک رساند.

شیخ محمدشفیع، تنها شیعه‌ای بود که در کشور میانماز مدتی ریاست کمیته مرکزی جشن‌های روز میلاد پیامبر اکرم(ص) را بر عهده داشت. ایشان در عرصه هنر نیز فعال بود و در حدود چهل فیلم سینمایی بازی کرد.

مرحوم شیرازی در سال ۱۹۲۶م در شهر یانگون کشور میانمار چشم به جهان گشود. پدرش حاج غلامحسین نام داشت.

دکتر خنارو آتاهوالپا بنیلا کرونادو (Genaro Atahualpa Bonilla Coronado) مشهور به خناروآتا (درگذشت ۱۳۹۳ش) پزشک اهل مکزیک و نخستین مروج مکتب اهل‌بیت(ع) در شهر گوادالاخارا این کشور بود. ایشان ابتدا بودایی‌مذهب بود که تحت تأثیرسخنان نورانی امام علی(ع) در نهج البلاغه مجذوب شخصیت ایشان گردید و پس از مطالعه و تحقیق فراوان به به دین مبین اسلام و مذهب راستین تشیع تشرف یافت. 

مرحوم خنارو آتا، پس از تشرف به مذهب تشیع، تمام توان خویش را در راه نشر و ترویج مکتب اهل‌بیت(ع) و خدمت به مسلمانان به‌ویژه  پیروان این مکتب در کشور مکزیک به کار گرفت تا جایی که در اثر مجاهدت‌های تبلیغی و فرهنگی ایشان، افراد بسیاری از اهالی مکزیک به دین اسلام و مذهب حقه شیعه گرویدند. او همچنین مؤسس مرکز شیعی رسول‌الله (ص) در شهر گوادالاخارا و از اعضای مجمع عمومی مجمع جهانی اهل بیت(ع) نیز بود.

دکترخولیو سـزار مارتینز (۱۹۴۵-۲۰۱۱م) اسـتاد دانشگاه و روزنامه‌نگار باسـابقه و سرشـناس آمریـکای لاتیـن بود کـه در چهارم فوریـه ۱۹۴۵م در شـهر مونته ویدئـو، پایتخـت کشـور اروگوئـه در آمریـکای جنوبـی، متولـد شـد. او از همـان کودکـی، اسـتعداد بـالای خـود را در ادبیـات و نویسـندگی نشـان داد و در ۹سـالگی جایـزه «مسـابقه ملـی شـعر عامیانـه» را دریافـت کرد. سـزار مارتینز در سـال ۱۳۸۵ش، تحت تأثیر شـخصیت معنـوی امـام خمینـی و پـس از تحقیـق و تفحـص بـه دین اسـلام مشـرف گردیـد و شـیعه دوازده‌امامـی شـد.

دکتر زینب محمد عیسی (۱۹۵۹-۲۰۲۱م) استاد دانشگاه، روان‌شناس، از فعالان فرهنگی و اجتماعی و از خیرین مکتب اهل‌بیت(ع) اهل لبنان بود که مدیریت «جمعیت خیریه حضرت زینب(س)» را برعهده داشت.

این بانوی اندیشمند شیعه، عضو مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‎بیت(ع) و مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی بود و با سخنرانی در کنفرانس‌های بین‌المللی معارف ناب اسلام که همان معارف مکتب اهل‌بیت(ع) بود را ترویج می‌کرد و به گوش جهانیان می‌رساند. بانو زینب محمد عیسی از ارادتمندان و حامیان انقلاب اسلامی ایران و رهبر کبیر آن حضرت امام خمینی(ره) بود و نظام جمهوری اسلامی را الگوی مبازه با ظلم و ستم و بیداری اسلامی کشورهای عربی را متأثر از آن می‌دانست.

آن مرحوم همچنین آثار فاخری درباره اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) از خود به یادگار گذاشته است.

دکتر شیخ علوم‌الدین سعید (Ulomuddin Said) (۲۰۱۰-۱۹۳۹)، از علمای برجسته اهل‌سنت در کشور فیلیپین بود که تحت تأثیر انقلاب اسلامی ایران به مکتب اهل‌بیت(ع) متمایل شد و پس از مطالعه و تحقیق فراوان، به این مذهب راستین تشرف یافت. ایشان پس از تشرف به مذهب تشیع تمام توان خویش را در راه ترویج و نشر معارف اهل‌بیت(ع) به کار گرفت تا جایی که افراد بسیاری تحت تأثیر ایشان به مذهب شیعه گرویدند و البته در این راه توهین‌ها و دشمنی‌های دشمنان شیعه را به دل و جان خرید. همچنین آن مرحوم آثار ارزشمندی از بزرگان شیعه از زبان عربی به زبان مارانائو ترجمه کرد و بدین ترتیب زمینه آشنایی افراد بسیاری را با معارف ناب اسلام فراهم نمود و میراث فاخری از خود برجای گذاشت.

این عالم شیعه، مؤسس حسینیه کربلا در شهر ماراوی فیلیپین بود و در مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) و نیز شورای مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی عضویت داشت.

دکتر غلام تقی بنگش (۲۰۱۵-۱۹۴۹م)، استاد دانشگاه پیشاور پاکستان بود که سالیان متمادی از عمر خویش را وقف فعالیت‌های علمی همچون تحقیق و تدریس نمود و از خود آثار و تألیفاتی بر جای گذاشت.

ایشان محققی بین‌المللی بود و به زبان‌های انگلیسی، اردو، فارسی، عربی، پنجابی و پشتو مسلط و در کنفرانس‌ها و سمینارها کشورهای مختلف شرکت می‌کرد. همچنین علاوه بر فعالیت‌های علمی، مسئولیت‌های دانشگاهی و غیردانشگاهی نیز بر عهده داشت.

 این استاد دانشگاه، از اعضای مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود و از طریق آموزش مبلغان پاکستانی تحت پوشش این نهاد بین‌المللی، در انتقال معارف اسلام ناب به پیروان مکتب اهل‌بیت(ع) و دیگر مسلمانان و نیز ترویج مذهب تشیع در آن کشور نقش بسزایی ایفا کرد.

دکتر فضل‌الله شعیب یا فضل‌الله حاج شعیب (۱۹۵۷-۲۰۱۴م) استاد برجسته دانشگاه در کشور مالزی و عضو مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود که عمر بابرکت خویش را وقف ترویج و نشر مکتب اهل‌بیت(ع) در آن دیار کرد و در این راه رنج زندان را به جان خرید. ایشان کتاب‌های مهمی از جمله برخی از آثار امام خمینی و شهید مطهری را به زبان‌های مالایو و انگلیسی ترجمه نموده است و بدین طریق امکان دسترسی مردم این زبان‌ها را به اندیشه‌های آن دو مصلح و متفکر بزرگ فراهم نموده است.

دکتر فضل‌الله در سال ۱۹۵۷م، در ایالت کلانتان در کشور مالزی چشم به جهان گشود. ایشان پنج سال در حوزه علمیه اهل‌سنت تحصیل کرد و دروس دانشگاهی را تا دوره کارشناسی در رشته «اصول دین و تربیت اسلامی» ادامه داد و در سال ۱۹۷۹م مدرک دکتری‌اش را از دانشگاه مالزی دریافت کرد.

دکتر محمد الحکیمی (۱۳۳۰-۱۳۹۶ش) از چهره‌های سرشناس کشور عراق بود که در اثر فشارها و سختگیری‌های رژیم بعث از این کشور رفت و پس از مدتی اقامت در کشورهای همسایه عراق، سرانجام به کشور انگلستان رفت و در آنجا  اقامت گزید. ایشان پس از اقامت در انگلستان، تمام توان خود را در راه ترویج و تبلیغ مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) در این کشور به کار گرفت. عشق و ارادت الحکیمی به اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع)، سبب شد که ایشان به همه مناصبی که پس از سقوط رژیم بعث به ایشان پیشنهاد شده بود، دست ردّ بزند و تلبیغ معارف اهل‌بیت(ع) و اسلام ناب محمدی(ص) را بر آنها ترجیح دهد.

مرحوم الحکیمی عضو فعال مجمع عمومی مجمع جهانی اهل بیت(ع) بود و بدین واسطه نیز به پیروان مکتب اهل‌بیت(ع) خدمت کرد. ایشان در تأسیس جمعیة مکتبة اهل البیت(ع) نقش داشت و از او آثار و تألیفات متعددی منتشر شده است.