دکتر محمد الحکیمی (۱۳۳۰-۱۳۹۶ش) از چهره‌های سرشناس کشور عراق بود که در اثر فشارها و سختگیری‌های رژیم بعث از این کشور رفت و پس از مدتی اقامت در کشورهای همسایه عراق، سرانجام به کشور انگلستان رفت و در آنجا  اقامت گزید. ایشان پس از اقامت در انگلستان، تمام توان خود را در راه ترویج و تبلیغ مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) در این کشور به کار گرفت. عشق و ارادت الحکیمی به اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع)، سبب شد که ایشان به همه مناصبی که پس از سقوط رژیم بعث به ایشان پیشنهاد شده بود، دست ردّ بزند و تلبیغ معارف اهل‌بیت(ع) و اسلام ناب محمدی(ص) را بر آنها ترجیح دهد.

مرحوم الحکیمی عضو فعال مجمع عمومی مجمع جهانی اهل بیت(ع) بود و بدین واسطه نیز به پیروان مکتب اهل‌بیت(ع) خدمت کرد. ایشان در تأسیس جمعیة مکتبة اهل البیت(ع) نقش داشت و از او آثار و تألیفات متعددی منتشر شده است.

دکتر میرابوالقاسم سوما (۱۳۰۷-۱۳۹۱ش) عضو افغانستانی مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود که عمر خویش را در راه استقلال افغانستان، مبازه با رژیم کمونیستی حاکم بر این کشورِ مسلمان و حاکم شدن ارزش‌های اسلامی در آن دیار سپری کرد و در این راه مقدس نزدیک به چهارده سال، رنج زندان را به جان خرید و تحمل نمود.

مرحوم سوما به‌عنوان چهره‌ای مطرح در محافل سیاسی خارج از کشور افغانستان شناخته می‌شد و خدمات مختلفی به افغانستانی‌های مهاجر ارائه می‌داد از جمله می‌توان به احداث مرکز فرهنگی اسلامی افغانستان در هامبورگ آلمان اشاره کرد که امروز از بزرگترین مساجد افغانستانی‌ها در اروپا به‌شمار می‌آید.

دکتر میر محمدحسین هدی (۱۳۲۰-۱۳۸۴ش) فعال فرهنگی و از اعضای افغانستانی مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود که در سازمان‌های فرهنگی کشورهای مختلفی عضویت داشت و از این طریق خدماتی به پیروان مکتب اهل‌بیت(ع) در جهان ارائه نمود.

ایشان دانش‌آموخته رشته اقتصاد و رشته روزنامه‌نگاری و ارتباطات بود و به زبان‌های پشتو، انگلیسی، عربی، روسی و آلمانی مسلط بود و با رسانه‌های مختلف همکاری می‌کرد.

مرحوم هدی در سال ۱۳۲۰ش در کابل افغانستان به دنیا آمد و در سال ۱۳۸۴ش در کشور اتریش دار فانی را وداع گفت و به دیار باقی شتافت.

دکتر ناصر صرخوه با نام کامل ناصر عبدالعزيز حسن صرخوه (۱۳۵۳ش-۱۳۹۴ش)، محقق برجسته کویتی، استاد دانشگاه، نماینده مجلس شورای ملی کویت و از اعضاي مجمع عمومي مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود. وی از مدافعان وحدت میان مسلمانان و تقریب مذاهب اسلامی به شمار می رفت.

دکتر واصم محمد علی‌اف (۱۹۴۲-۲۰۱۹م) استاد دانشگاه باکو و از مشاهیر برجسته کشور آذربایجان بود که با ترجمه قرآن کریم به زبان ترکی آذربایجانی، نقش بسزایی در انتقال آموزه‌های دین مبین اسلام به زبان ترکی آذربایجانی ایفا نمود. همچنین ایشان با این تلاش ارزشمند خود، زمینه آشنایی ترک‌زبانان با اسلام ناب محمدی را فراهم آورد. ترجمه ایشان از قرآن کریم به حدی با استقبال مسلمانان مواجه شده است که تاکنون بیش از ده بار تجدید چاپ شده است.

مرحوم واصم، علاوه بر ترجمه قرآن کریم، حدود ۲۰ کتاب و ۶۰۰ مقاله نیز تألیف نموده است. ایشان همچنین مسئولیت‌های مختلف علمی در دانشگاه  باکو بر عهده داشت و با محافل علمی و دانشگاه‌های کشورهای اسلامی نیز همکاری می‌کرد. ریاست شورای علمی-دینی اداره مسلمانان قفقاز و آكادميست حقوقی سازمان كنفرانس اسلامی از دیگر مسئولیت‌های دکتر واصم به شمار می‌رفت.

این مترجم قرآن کریم با مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) ارتباط داشت و از این طریق نیز منشأ خدمات ارزشمندی به جامعه پیروان مکتب اهل‌بیت(ع) شده است.

دکتر یحیی کریستین بونو (Yahia Christian Bonaud) (درگذشت ۱۳۹۸ش)، معروف به یحیی علوی یا یحیی بونو، اسلام‌شناس، استاد دانشگاه جامعة المصطفی العالمیه قم و عضو فرانسوی مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‎بیت(ع) بود.

دکتر بونو ابتدا پیرو دین مسیحیت بود که پس از تحقیق و مطالعه فراوان به دین مبین اسلام و مذهب راستین تشیع تشرف یافت و از آن پس تمام توان خود را در راه معرفی و ترویج معارف ناب این دین آسمانی به کار گرفت. ایشان در همین راستا قرآن کریم و آثار دیگری از جمله وصیتنامه الهی و سیاسی حضرت امام خمینی(ره) بنیانگذار نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران را به زبان فرانسوی ترجمه کرد و بدین ترتیب زمینه آشنایی فرانسوی‌زبانان را با آموزه‌های دین مبین اسلام و نیز افکار و اندیشه‌های بلند رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران فراهم نمود.

مرحوم بونو، فرانسوی‌الاصل بود در اواخر عمر در مشهد مقدس در جوار بارگاه ملکوتی حضرت امام رضا(ع) سکونت گزید.

سورافل پومباکدل (زاده ۱۹۵۸م) مشهور به شیخ قوی حیدر، روحانی و مبلغ شیعه در کشور تایلند بود که عمر بابرکت خویش را وقف ترویج و نشر مکتب اهل‌بیت(ع) در آن دیار کرد. ایشان علاوه بر فعالیت‌های تبلیغی و حضور در کشور تایلند، به ترجمه کتب شیعه به زبان تایلندی نیز همت گماشت و بدین طریق نقش مهمی نیز در انتقال معارف شیعه به زبان تایلندی ایفا کرد و میراث ماندگاری از خود به یادگار گذاشت.

ایشان در سال ۱۹۵۸م در شهر بانکوک تایلند چشم به جهان گشود و تحصیلات کلاسیک را تا مقطع فوق دیپلم ادامه داد، سپس دروس حوزوی را آغاز کرد و تا مقطع سطح ادامه داد. پس از آن برای ادامه تحصیل به ایران مهاجرت کرد و در جوار بارگاه ملکوتی حضرت فاطمه معصومه(س) در شهر مقدس قم رحل اقامت افکند و در محضر بزرگان حوزه علمیه قم زانوی ادب زد و کسب فیض نمود.

شـیخ ادریـس تـراوری (درگذشـت ۱۳۹۷ش،) روحانـی برجسـته شـیعه در کشـور مالـی و عضـو مجمـع عمومـی مجمـع جهانـی اهل‌بیـت(ع) بـود کـه عمـر خـود را در دفـاع از مکتـب اهل‌بیـت(ع) و ترویـج معـارف مذهـب حقـه تشـیع در ایـن کشـور صـرف کـرد. ایشـان دانش‌آموخته جامعة المصطفـی العالمیه بود و به زبان‌هـای عربـی و فرانسـوی تسـلط داشـت. مرحـوم تـراوری مؤسسـهای فرهنگـی- دینـی، بـه نـام جمعیت‌الثقلیـن در کشـور مالـی تأسـیس کـرد. ایـن مرکـز نخسـتین مؤسسـه شـیعه در باماکو، پایتخت کشـور مالی، به‌شـمار می‌آید. مخالفان مکتب تشـیع و جمهـوری اسـلامی ایـران، از نقش گسـترده او در کشـور مالی ابـراز نگرانی می‌کردنـد.

شهید دکتر علی العضاض (شهادت ۲۰۰۶م)، از اعضای فعال و برجسته مجلس اعلای اسلامی عراق بود که در مجامع بین‌المللی از حقوق ملت مظلوم عراق دفاع می‌کرد. ایشان جنایات جنگی و ضد حقوق بشری رژیم سفاک صدام علیه شیعیان عراق را در این مجامع افشا نمود تا جایی که در این راه جان خود را نیز تقدیم کرد و توسط عوامل این رژیم جنایتکار به فیض شهادت نائل آمد.

شیخ ابراهیم تشام (درگذشت ۲۰۱۴) از علمای اهل‌سنت در کشور سنگال بود که پس از آشنایی با مرحوم شیخ عبدالمنعم الزین و تحقیق و مطالعه فراوان به مذهب راستین تشیع تشرف یافت. این عضو مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) پس از تشرف به مکتب اهل‌بیت(ع)، تمام توان و همت خویش را در راه ترویج و نشر این مکتب در آن کشور به کار گرفت و مراکز متعددی در این کشور احداث نمود.

شیخ حسن مالوپا (۱۹۵۷-۲۰۲۱م) مبلغ مکتب اهل‌بیت(ع) در منطقه شرق آفریقا بود که عمر بابرکت خویش را وقف ترجمه کتب اسلامی به زبان سواحیلی نمود. ایشان با ترجمه قرآن کریم  به زبان سواحیلی زمینه انتقال معارف ناب اسلام را به سواحیلی‌زبانان فراهم نمود و در آشناسازی آنان با معارف اصیل اسلامی نقش بسزایی ایفا کرد. ترجمه تفسیر ۳۰ جلدی الکاشف اثر فاخر علامه مغنیه به زبان سواحیلی از خدمات ایشان به جامعه مسلمان شرق آفریقا است که با استقبال چشمگیر معارف اسلام مواجه شده است.

این مترجم بزرگ قرآن کریم، از مرتبطین با مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) به شمار می‌رفت و علاوه بر ترجمه کتب اسلامی به زبان سواحیلی، از بنیانگذاران مدرسه امیرالمؤمنین در ماتوگا  نیز بود و به تدریس معارف اهل‌بیت(ع) نیز اشتغال داشت.

شیخ عبدالامیر جمری (۱۹۳۷-۲۰۰۶م) عالم و خطیب شیعه در بحرین بود که در راه نشر و ترویج معارف مکتب اهل‌بیت(ع) در این کشور، تلاش‌های فراوانی انجام داد و در این راه سختی‌های بسیاری را به جان و دل خرید تا جایی که رژیم این کشور او و فرزندش را زندانی کرد. ایشان مدتی عضو پارلمان بحرین و قاضی دادگاه عالی مذهب جعفری بود و خدمات ماندگاری همچون تأسیس مدرسه دینی و تألیف کتاب از خود بر جای گذاشت.

شیخ عبدالقادر علی موایا (۱۹۵۰-۲۰۱۴م) رهبر شیعیان و مدیر مؤسسه اهل‌بیت(ع) در اوگاندا بود که برای ترویج مذهب تشیع و معارف اهل‌بیت(ع) در این کشور خدمات فراوانی انجام داد؛ به گونه‌ای که بیش از هفتاد مسجد، مدرسه و مرکز دینی در این کشور بنا نمود و به سبب فعالیت‌های عمرانی‌اش در این منطقه به «ببر توسعه اوگاندا» ملقب شد.

شیخ موایا در سال ۱۹۵۰م در روستای کاووله در منطقه مایوگه اوگاندا در خانواده‌ای فقیر و پرجمعیت به دنیا آمد. مادرش از خاندان علمای برجسته اهل‌سنت بود. او تحصیلات ابتدائی را نزد دایی‌اش شیخ ابراهیم سعید لوومبا آغاز کرد و در اوایل دهه شصت میلادی، تحصیلاتش را در مدرسه اسلامی ناماکوکو  پی گرفت.

ایشان تحت تأثیر انقلاب اسلامی ایران به مذهب تشیع روی آورده و به ایران مهاجرت کرد در جوار بارگاه ملکوتی کریمه اهل‌بیت(س) در شهر مقدس قم رحل اقامت افکند و در آنجا به تحصیل مشغول شد.

شیخ عبدالله سیف لینگاناوکا (۱۳۱۷/۱۳۱۸-۱۳۹۹ش)  (Sheikh Abdallah Seif Ling'anaweka) روحانی مستبصر اهل تانزانیا بود که عمر بابرکت خویش را وقف نشر و ترویج مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) در منطقه شرق آفریقا و خدمت به پیروان این مکتب نورانی در کشورهای تانزانیا و موزامبیک نمود. ایشان از اعضای اصلی جمعیت شیعیان اثناعشری تانزانيا موسوم به «T.I.C» بود و تا زمان رحلتش به‌عنوان رئیس جامعه شیعیان این کشور شناخته می‌شد.

این روحانی مستبصر، همچنین نخستین مبلغ راستین شیعه در کشور موزامبیک شناخته می‌شد. ایشان دوازده سال از عمر خویش را به ترویج و تبلیغ مکتب اهل‌بیت(ع) در کشور اختصاص داد و در همین راستا شعبه‌ای از مؤسسه شیعی بلال مسلم میشن را در آنجا احداث کرد.

عبدالله سیف، از مرتبطان مجمع جهانی اهل‌بیت (ع) بود و با علامه سید سعید اختر رضوی نیز روابط خوبی داشت از این رو نزد شیعیان خوجه اثناعشری نیز از مقبولیت بالایی برخوردار بود.

شیخ عبداللهی ناصر جمعه (۱۳۱۱-۱۴۰۰ش) عالم شیعه و رهبر فکری بخشی از شیعیان در کشور کنیا بود که در گسترش مکتب اهل‌بیت(ع) در این کشور و مناطق دیگری از قاره آفریقا نقش بسزایی ایفا کرد.

ایشان از عالمان اهل‌سنت و عضو شورای قانونگذاری کنیا بود که پس از تحقیق و مطالعه بسیار به‌ویژه کتاب ارزشمند الغدیر علامه امینی به مذهب شیعه تشرف یافت و پس از آن تمام توان و تلاش خویش را در راه ترویج و نشر این مکتب نورانی به کار گرفت تا جایی که به پاس خدماتش در این راه مفتخر به دریافت مدال عباسی از سوی فدراسیون جماعات خوجه اثناعشری آفریقا گردید.

این عالم مستبصر علاوه بر فعالیت‌هایی همچون احداث حوزه علمیه و کتابخانه و نیز مناظره با مفتیان وهابی در دفاع از حقانیت مذهب تشیع، آثار و تألیفات ماندگاری نیز از خود به زبان سواحیلی بر جای گذاشت که برخی از آنها به زبان‌های انگلیسی و... نیز ترجمه شده است.