وَلاَتَفَرَّقُوا وَاذْكُرُوا نِعْمَةَ اللّهِ عَلَیكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَینَ قُلُوبِكُ

«اگر شریعت با سخنانی شبیه این سخن اثبات می شد، دین نابود می گشت. وظیفۀ انسان ، تعبّد به شریعت است لكن اگر بخواهد سلیقه اش را مقیاس حلال و حرام قرار دهد، نتیجۀ عكس خواهد داد؛ یعنی به جای این كه انسان از شریعت پیروی كند، شریعت، تابع او خواهد شد. گاهی به نظر انسان یك دلیل استحسانی می آید، ولی وجوه دیگری كه مهمتر و بزرگتر هستند، بر او مخفی می ماند؛ مثل سخنی كه قرطبی در ردّ تكتـّف یادآور شده و گفته است: