آیت الله رمضانی: رمضان بهترین ماه برای رسیدن به قرب الهی و سعادت است/ معنای توکل چیست؟
دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) اظهار داشت: سعادت انسان به این است که رفتار، اخلاق و اندیشه صحیحی داشته باشد که بتواند بهترین ارتباط را با خدا و بشریت داشته باشد و به بشریت خیر برساند.
دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) در شرح دعای روز دهم ماه مبارک رمضان اظهار داشت: در قرب معنوی انسان باید جان و روح خود را تربیت و تصفیه کند و بتواند خود را به اوصاف الهی آراسته کند. از رذائل دور و به فضائل آراسته شود و قطعا به این ترتیب زمینه قرب الهی را پیدا خواهد کرد.
بیانات آیت الله «رضا رمضانی» در شرح دعای روز دهم ماه رمضان در پی می آید:
"اللهُمَّ اجْعَلْنی فیهِ مِنَ الْمُتَوَکِّلینَ عَلَیْکَ، وَاجْعَلْنی فیهِ مِنَ الْفآئِزینَ لَدَیْکَ، وَاجْعَلْنی فیهِ مِنَ الْمُقَرَّبینَ الَیْکَ، بِاحْسانِکَ یا غایَةَ الطَّالِبینَ".
در این روز که روز رحلت حضرت خدیجه(س) است، چند درخواست از خدا داریم اللهُمَّ اجْعَلْنی فیهِ مِنَ الْمُتَوَکِّلینَ عَلَیْکَ، خدایا از تو می خواهیم از متوکلین واقعی درگاهت باشیم که تو وکیل ما باشی، ما به معنای واقعی بتوانیم به توکل برسیم. "وَاجْعَلْنی فیهِ مِنَ الْفآئِزینَ لَدَیْکَ"، ما را از جمله کسانی قرار بده که به مقام سعادت، رستگاری و خوشبتی برسیم و خوشبت در دنیا وآخرت شویم. "وَاجْعَلْنی فیهِ مِنَ الْمُقَرَّبینَ الَیْکَ"، از جمله کسانی قرار بده که به تو نزدیک و نزدیک تر شویم.
* توکل
چند درخواست مهم در اینجا وجود دارد، اولین درخواست این است که به معنای واقعی کلمه بتوانیم توکل را درک کنیم. از مرحوم علامه سوال شد که چگونه سعادت بدست می آید؟ ایشان پاسخ دادند " باید سه نکته توکل، توسل و تدبیر را توجه داشته باشیم". توکل فقط به معنای جاری کردن زبانی آن نیست که بگوییم به خدا توکل می کنیم. غالبا توکل ها لقه لقه زبانی است، باید علم پیدا کنیم که همه چیز در اختیار خدا است. قدرت در اختیار خدا است یعنی کسی نمی تواند بدون اراده و قدرت الهی به کسی ضرر برساند، در مرحله بعد به باور برسیم، باوری که انسان باید در خود تقویت و تثبیت کند. این باور غیر از علم و شناختی است که شخص به دست می آورد که خدا مسبب الاسباب است. باید این علم برای انسان حاصل شود.
* معنای واقعی توکل
باید توجه داشته باشیم که توکل منافاتی با تلاش ندارد. در عین حال که انسان تلاش گر است باید توکل هم داشته باشد. اینگونه می تواند به معنای درست کلمه از توکل بهره ببرد. عده ای که حقیقت توکل را درک نکرده اند، می گویند به خدا توکل کنیم، درست می شود و کاری انجام نمی دهند. این معنای توکل نیست که نباید تلاش و کاری انجام داد، مثلا اگر شتری را در جایی بند کنید، توکل هم کنید. باید در جایش قرار دهید و بعد توکل کنید این طوری نیست که رهایش کنید و توکل کنید تا به او آسیب نرسد. پس انسان باید در امور خود اولا علم و دانش لازم را داشته باشد، تلاش و جدیت کامل به کار بندد و در کنار اینها برای توفیق، رفع موانع و بر طرف شدن نقص ها به خدا توکل کند. این همان معنای واقعی توکل است.
* معنای سعادت
اگر چه بعضی می گویند، همه افراد سعادت را می فهمند و درک می کنند، ولی وقتی انسان دقیق می شود می بیند که سعادت از امور بدیهی نیست و از موضوعاتی است که باید روی آن دقت و تامل بیشتری انجام شود. به همین دلیل از هر کسی سوال شود که سعادت چیست؟ بعضی سعادت را در امور مادی می دانند، بعضی در کمال، بعضی در خوشبختی، لذت، سرور و شادمانی و بعضی در رضایت انسان؛ هر کسی به چیزی راضی می شود، بعضی به قدرت، نفوذ و دیکتاتوری، بعضی به خدمت کردن.
مسئله ی مهم این است که ببینیم سعادت به حسب شـأن و جایگاه انسان چیست؟ سعادت فقط به جنبه های بدنی و امور مادی اختصاص پیدا نمی کند، همه این ها ابزارند و باید از این ابزارها به درستی استفاده شود.
سعادت انسان به این است که رفتار، اخلاق و اندیشه صحیحی داشته باشد که بتواند بهترین ارتباط را با خدا و بشریت داشته باشد و به بشریت خیر برساند، این معنای درستی است که باید مورد توجه قرار گیرد. ادراک و فهم و محبت انسان مورد توجه قرار گیرد.
* قرب و نزدیکی به خدا
خدایا ما را از جمله کسانی قرار بده که به سعادت و رستگاری برسیم و از خدا می خواهیم ما را به خودت نزدیک کن. نزدیکی به تو می تواند به ما سود و آرامش دهد. هر کسی از تو فاصله گرفت همه چیز را باخت، یعنی هیچ چیزی را در اختیار ندارد. مهم این است این ارتباط را با تو برقرار کنیم. نزدیک شدن به تو در این است که اوصاف تو را در خودمان پیدا کنیم، صفت حلم، مغفرت و ایثار و رحمت را در خود ایجاد کنیم، اوصاف الهی را در خود به وجود بیاوریم و جستجو کند و آراسته به اوصاف الهی شود و اینها مسائلی است که باید مورد توجه قرار گیرد.
قرب الهی، قرب مکانی و زمانی و اعتباری نیست که مثلا کسی در اداره ای هست، نسبت به رئیسش نزدیک شود و ارتباطی بگیرد، حالا به هر طریق تملق، چاپلوسی و..... اینجا قرب معنوی است و در قرب معنوی انسان باید جان و روح خود را تربیت و تصفیه کند و بتواند خود را به اوصاف الهی آراسته کند. از رذائل دور و به فضائل آراسته شود و قطعا به این ترتیب زمینه قرب الهی را پیدا خواهد کرد.
* اوصاف حضرت خدیجه
ماه رمضان بهترین ماه برای رسیدن به قرب و سعادت است. شما نمونه ای از این کمالات را در حضرت خدیجه سلام الله علیها می بینید. زنی که از نظر شرافت و کرامت جایگاهی بلند در بین قریشیان و ثروت عظیمی داشت، اما آنچه در نزد ایشان اهمیت داشت، یافتن سعادت واقعی بود. سعادت واقعی را در این می دانست که در محضر پیامبر باشد و بتواند در محضر ایشان درس زندگی و سعادت را از پیامبر ص بیاموزد و یاد بگیرد و رسید به جای که خیلی ها غبطه خوردند و غبطه می خورند. لذا رحلت حضرت خدیجه که خود را وقف دین خدا و اسلام کرده بود، برای ما اتفاق مهمی است آن را بزرگ می داریم. هر وقت پیامبر نام او را جاری می کرد، اشک از چشمان ایشان جاری می شد و این به واسطه ارتباط معنوی ای است که حضرت خدیجه سلام الله علیها پیدا کرده بود.
دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) در شرح دعای روز دهم ماه مبارک رمضان اظهار داشت: در قرب معنوی انسان باید جان و روح خود را تربیت و تصفیه کند و بتواند خود را به اوصاف الهی آراسته کند. از رذائل دور و به فضائل آراسته شود و قطعا به این ترتیب زمینه قرب الهی را پیدا خواهد کرد.
بیانات آیت الله «رضا رمضانی» در شرح دعای روز دهم ماه رمضان در پی می آید:
"اللهُمَّ اجْعَلْنی فیهِ مِنَ الْمُتَوَکِّلینَ عَلَیْکَ، وَاجْعَلْنی فیهِ مِنَ الْفآئِزینَ لَدَیْکَ، وَاجْعَلْنی فیهِ مِنَ الْمُقَرَّبینَ الَیْکَ، بِاحْسانِکَ یا غایَةَ الطَّالِبینَ".
در این روز که روز رحلت حضرت خدیجه(س) است، چند درخواست از خدا داریم اللهُمَّ اجْعَلْنی فیهِ مِنَ الْمُتَوَکِّلینَ عَلَیْکَ، خدایا از تو می خواهیم از متوکلین واقعی درگاهت باشیم که تو وکیل ما باشی، ما به معنای واقعی بتوانیم به توکل برسیم. "وَاجْعَلْنی فیهِ مِنَ الْفآئِزینَ لَدَیْکَ"، ما را از جمله کسانی قرار بده که به مقام سعادت، رستگاری و خوشبتی برسیم و خوشبت در دنیا وآخرت شویم. "وَاجْعَلْنی فیهِ مِنَ الْمُقَرَّبینَ الَیْکَ"، از جمله کسانی قرار بده که به تو نزدیک و نزدیک تر شویم.
* توکل
چند درخواست مهم در اینجا وجود دارد، اولین درخواست این است که به معنای واقعی کلمه بتوانیم توکل را درک کنیم. از مرحوم علامه سوال شد که چگونه سعادت بدست می آید؟ ایشان پاسخ دادند " باید سه نکته توکل، توسل و تدبیر را توجه داشته باشیم". توکل فقط به معنای جاری کردن زبانی آن نیست که بگوییم به خدا توکل می کنیم. غالبا توکل ها لقه لقه زبانی است، باید علم پیدا کنیم که همه چیز در اختیار خدا است. قدرت در اختیار خدا است یعنی کسی نمی تواند بدون اراده و قدرت الهی به کسی ضرر برساند، در مرحله بعد به باور برسیم، باوری که انسان باید در خود تقویت و تثبیت کند. این باور غیر از علم و شناختی است که شخص به دست می آورد که خدا مسبب الاسباب است. باید این علم برای انسان حاصل شود.
* معنای واقعی توکل
باید توجه داشته باشیم که توکل منافاتی با تلاش ندارد. در عین حال که انسان تلاش گر است باید توکل هم داشته باشد. اینگونه می تواند به معنای درست کلمه از توکل بهره ببرد. عده ای که حقیقت توکل را درک نکرده اند، می گویند به خدا توکل کنیم، درست می شود و کاری انجام نمی دهند. این معنای توکل نیست که نباید تلاش و کاری انجام داد، مثلا اگر شتری را در جایی بند کنید، توکل هم کنید. باید در جایش قرار دهید و بعد توکل کنید این طوری نیست که رهایش کنید و توکل کنید تا به او آسیب نرسد. پس انسان باید در امور خود اولا علم و دانش لازم را داشته باشد، تلاش و جدیت کامل به کار بندد و در کنار اینها برای توفیق، رفع موانع و بر طرف شدن نقص ها به خدا توکل کند. این همان معنای واقعی توکل است.
* معنای سعادت
اگر چه بعضی می گویند، همه افراد سعادت را می فهمند و درک می کنند، ولی وقتی انسان دقیق می شود می بیند که سعادت از امور بدیهی نیست و از موضوعاتی است که باید روی آن دقت و تامل بیشتری انجام شود. به همین دلیل از هر کسی سوال شود که سعادت چیست؟ بعضی سعادت را در امور مادی می دانند، بعضی در کمال، بعضی در خوشبختی، لذت، سرور و شادمانی و بعضی در رضایت انسان؛ هر کسی به چیزی راضی می شود، بعضی به قدرت، نفوذ و دیکتاتوری، بعضی به خدمت کردن.
مسئله ی مهم این است که ببینیم سعادت به حسب شـأن و جایگاه انسان چیست؟ سعادت فقط به جنبه های بدنی و امور مادی اختصاص پیدا نمی کند، همه این ها ابزارند و باید از این ابزارها به درستی استفاده شود.
سعادت انسان به این است که رفتار، اخلاق و اندیشه صحیحی داشته باشد که بتواند بهترین ارتباط را با خدا و بشریت داشته باشد و به بشریت خیر برساند، این معنای درستی است که باید مورد توجه قرار گیرد. ادراک و فهم و محبت انسان مورد توجه قرار گیرد.
* قرب و نزدیکی به خدا
خدایا ما را از جمله کسانی قرار بده که به سعادت و رستگاری برسیم و از خدا می خواهیم ما را به خودت نزدیک کن. نزدیکی به تو می تواند به ما سود و آرامش دهد. هر کسی از تو فاصله گرفت همه چیز را باخت، یعنی هیچ چیزی را در اختیار ندارد. مهم این است این ارتباط را با تو برقرار کنیم. نزدیک شدن به تو در این است که اوصاف تو را در خودمان پیدا کنیم، صفت حلم، مغفرت و ایثار و رحمت را در خود ایجاد کنیم، اوصاف الهی را در خود به وجود بیاوریم و جستجو کند و آراسته به اوصاف الهی شود و اینها مسائلی است که باید مورد توجه قرار گیرد.
قرب الهی، قرب مکانی و زمانی و اعتباری نیست که مثلا کسی در اداره ای هست، نسبت به رئیسش نزدیک شود و ارتباطی بگیرد، حالا به هر طریق تملق، چاپلوسی و..... اینجا قرب معنوی است و در قرب معنوی انسان باید جان و روح خود را تربیت و تصفیه کند و بتواند خود را به اوصاف الهی آراسته کند. از رذائل دور و به فضائل آراسته شود و قطعا به این ترتیب زمینه قرب الهی را پیدا خواهد کرد.
* اوصاف حضرت خدیجه
ماه رمضان بهترین ماه برای رسیدن به قرب و سعادت است. شما نمونه ای از این کمالات را در حضرت خدیجه سلام الله علیها می بینید. زنی که از نظر شرافت و کرامت جایگاهی بلند در بین قریشیان و ثروت عظیمی داشت، اما آنچه در نزد ایشان اهمیت داشت، یافتن سعادت واقعی بود. سعادت واقعی را در این می دانست که در محضر پیامبر باشد و بتواند در محضر ایشان درس زندگی و سعادت را از پیامبر ص بیاموزد و یاد بگیرد و رسید به جای که خیلی ها غبطه خوردند و غبطه می خورند. لذا رحلت حضرت خدیجه که خود را وقف دین خدا و اسلام کرده بود، برای ما اتفاق مهمی است آن را بزرگ می داریم. هر وقت پیامبر نام او را جاری می کرد، اشک از چشمان ایشان جاری می شد و این به واسطه ارتباط معنوی ای است که حضرت خدیجه سلام الله علیها پیدا کرده بود.