آیت‌الله رمضانی: حفظ کرامت انسانی، یک اصل مهم ایجابی در اسلام است + فیلم
به گزارش پایگاه رسمی اطلاع رسانی مجمع جهانی اهل بیت(ع) - آیت الله رضا رمضانی دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) شامگاه دوشنبه در جلسه اول حضور خود در برنامه آفتاب شرقی در شبکه یک صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران به شرح اولین بخش از حکمت ۲۸۹ حضرت امیرالمومنین(ع) در نهج البلاغه، پرداخت.
به گزارش پایگاه رسمی اطلاع رسانی مجمع جهانی اهل بیت(ع) - آیت الله رضا رمضانی شامگاه دوشنبه در برنامه آفتاب شرقی در شبکه یک صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران با بیان این که ماه مبارک رمضان، بهترین زمان برای آشنایی با معارف اهل بیت(ع) است، اظهار کرد: در این جلسات ماه مبارک رمضان، کلمات قصار حضرت امیرالمومنین(ع) را مورد دقت قرار می دهیم تا بتوانیم از این معارف استفاده کنیم و آن را در زندگی خودمان، پیاده کنیم. درخواست امام علی(ع) از ما این است که با معارف اسلام و حقایق مربوط به انسان، آشنا شویم.
وی معارف ذکر شده در نهج البلاغه را بخشی از مطالب بیان شده توسط حضرت امیرالمومنین(ع) دانست و تصریح کرد: اگر ما بتوانیم با این معارف آشنا شویم می توانیم الگوها و نسخه هایی را برای جامعه خودمان در بخش های مختلف فرهنگی و اجتماعی و سیاسی و اقتصادی و غیره ارائه بدهیم. انسان اگر بخواهد در بخش های سلوکی و فردی، خودش را اصلاح و تهذیب کند، می تواند از معارف کتاب بزرگ نهج البلاغه، بهره مند شود و ما باید با این کتاب، آشنا شویم.
دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) با اشاره به حکمت ۲۸۹ حضرت امیرالمومنین(ع) در نهج البلاغه اظهار کرد: امام علی(ع) در این حکمت فرمودند که «کَانَ لِی فِیمَا مَضَی أَخٌ فِی اَللَّهِ وَ کَانَ یُعْظِمُهُ فِی عَیْنِی صِغَرُ اَلدُّنْیَا فِی عَیْنِهِ» (در گذشته برادری الهی و دینی داشتم (که وصفش چنین بود): آنچه او را در نظرم بزرگ جلوه می داد کوچکی دنیا در نظر او بود.) حضرت امیرالمومنین(ع) در این حکمت اقدام به معرفی یک انسان قرآنی می کنند و ویژگی های چنین انسانی را برمی شمارند. مضامین مطرح شده در این حکمت، اهمیت زیادی دارد. انبیای الهی آمدند که حقیقت انسانیت را تعریف کنند و بشر را در مسیر انسانیت قرار بدهند و انسان را از یک انسان حسی به یک انسان عقلی و شهودی، تبدیل کنند تا انسان، عاقل و خردمند و خردورز و اهل شهود و اهل معنویت باشد.
آیت الله رمضانی به ذکر مخاطب حکمت ۲۸۹ نهج البلاغه پرداخت و گفت: حضرت امیرالمومنین(ع) در ابتدای حکمت گفتند که در گذشته، یک برادر دینی داشتم، در خصوص این که مراد امام علی(ع) در اینجا چه شخصی بود، نظرات مختلف است، برخی می گویند که جناب عثمان بن مظعون است برخی دیگر می گویند که جناب ابوذر یا جناب مقداد بوده است، همه این افراد از شخصیت های بزرگ جهان اسلام هستند. برخی هم می گویند که مراد از برادر دینی خود پیامبر اکرم(ص) بوده است، اما این احتمال، بعید به نظر می رسد. برخی هم می گویند که حضرت امیرالمومنین(ع) در این حکمت در واقع، انسان مطلوب را معرفی و تعریف کرده است. مهم این است که ما از زبان حضرت امیرالمومنین(ع) و اهل بیت(ع) که زبان قرآن هستند، بتوانیم یک انسان قرآنی را بشناسیم و نسبت به چنین انسانی، شناخت پیدا کنیم.
وی، اولین ویژگی برادر دینی در حکمت ۲۸۹ نهج البلاغه را در خصوص رابطه او با دنیا، عنوان کرد و بیان داشت: حضرت امیرالمومنین(ع) در این حکمت، اولین ویژگی را که در خصوص برادر دینی خود به عنوان یک انسان قرآنی و یک انسان متوجه به حقیقت انسان، بیان کردند، در خصوص تعامل درست او با دنیا بوده است. براساس بیان امام علی(ع)، برادر دینی ایشان، از دنیا استفاده کرد و دنیا را مزرعه خود قرار داد. انسان قرآنی، خودش خادم دنیا نیست، بلکه دنیا را به استخدام خود در می آورد. چنین انسانی استخدام دنیا نمی شود، بلکه دنیا را مورد استخدام خود قرار می دهد. چون دنیا برای این آفریده شده است که انسان از آن بهره مند شود و دنیا در نزد انسان قرآنی به عنوان یک انسان بزرگ، کوچک می شود.
دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) افزود: انسان عظمت و کرامت دارد و همه باید به این کرامت انسانی، توجه داشته باشند. ضرورت حفظ کرامت انسانی، یک اصل مهم ایجابی در اسلام و قرآن کریم است که باید به عنوان یک اصل در نظام های اسلامی، مورد توجه قرار بگیرد و کرامت انسانی در هر جایی، حفظ شود.
آیت الله رمضانی با ذکر این نکته که کوچکی دنیا در نگاه انسان قرآنی به این دلیل است که چنین انسانی به دانی نظر نمی کند، خاطرنشان کرد: انسان قرآنی، دنیا را در جای خود قرار می دهد و دنیا را بزرگتر از خودش نمی داند. در نگاه چنین انسانی، دنیا برای این آفریده شده است که در خدمت انسان باشد. او در دنیا از همه فرصت ها در مسیر کمال و سلوکش، استفاده می کند. برخورد و مواجهه ما با دنیا، مواجهه درستی نیست و بسیاری از افراد در خدمت دنیا قرار می گیرند. انسانی که وابسته به دنیا و متعلق به دنیا می شود، ضرر می کند و آن چیزی که باید به دست آورد را نمی آورد.
به گزارش پایگاه رسمی اطلاع رسانی مجمع جهانی اهل بیت(ع) - آیت الله رضا رمضانی دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) شامگاه دوشنبه در جلسه اول حضور خود در برنامه آفتاب شرقی در شبکه یک صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران به شرح اولین بخش از حکمت ۲۸۹ حضرت امیرالمومنین(ع) در نهج البلاغه، پرداخت.
به گزارش پایگاه رسمی اطلاع رسانی مجمع جهانی اهل بیت(ع) - آیت الله رضا رمضانی شامگاه دوشنبه در برنامه آفتاب شرقی در شبکه یک صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران با بیان این که ماه مبارک رمضان، بهترین زمان برای آشنایی با معارف اهل بیت(ع) است، اظهار کرد: در این جلسات ماه مبارک رمضان، کلمات قصار حضرت امیرالمومنین(ع) را مورد دقت قرار می دهیم تا بتوانیم از این معارف استفاده کنیم و آن را در زندگی خودمان، پیاده کنیم. درخواست امام علی(ع) از ما این است که با معارف اسلام و حقایق مربوط به انسان، آشنا شویم.
وی معارف ذکر شده در نهج البلاغه را بخشی از مطالب بیان شده توسط حضرت امیرالمومنین(ع) دانست و تصریح کرد: اگر ما بتوانیم با این معارف آشنا شویم می توانیم الگوها و نسخه هایی را برای جامعه خودمان در بخش های مختلف فرهنگی و اجتماعی و سیاسی و اقتصادی و غیره ارائه بدهیم. انسان اگر بخواهد در بخش های سلوکی و فردی، خودش را اصلاح و تهذیب کند، می تواند از معارف کتاب بزرگ نهج البلاغه، بهره مند شود و ما باید با این کتاب، آشنا شویم.
دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) با اشاره به حکمت ۲۸۹ حضرت امیرالمومنین(ع) در نهج البلاغه اظهار کرد: امام علی(ع) در این حکمت فرمودند که «کَانَ لِی فِیمَا مَضَی أَخٌ فِی اَللَّهِ وَ کَانَ یُعْظِمُهُ فِی عَیْنِی صِغَرُ اَلدُّنْیَا فِی عَیْنِهِ» (در گذشته برادری الهی و دینی داشتم (که وصفش چنین بود): آنچه او را در نظرم بزرگ جلوه می داد کوچکی دنیا در نظر او بود.) حضرت امیرالمومنین(ع) در این حکمت اقدام به معرفی یک انسان قرآنی می کنند و ویژگی های چنین انسانی را برمی شمارند. مضامین مطرح شده در این حکمت، اهمیت زیادی دارد. انبیای الهی آمدند که حقیقت انسانیت را تعریف کنند و بشر را در مسیر انسانیت قرار بدهند و انسان را از یک انسان حسی به یک انسان عقلی و شهودی، تبدیل کنند تا انسان، عاقل و خردمند و خردورز و اهل شهود و اهل معنویت باشد.
آیت الله رمضانی به ذکر مخاطب حکمت ۲۸۹ نهج البلاغه پرداخت و گفت: حضرت امیرالمومنین(ع) در ابتدای حکمت گفتند که در گذشته، یک برادر دینی داشتم، در خصوص این که مراد امام علی(ع) در اینجا چه شخصی بود، نظرات مختلف است، برخی می گویند که جناب عثمان بن مظعون است برخی دیگر می گویند که جناب ابوذر یا جناب مقداد بوده است، همه این افراد از شخصیت های بزرگ جهان اسلام هستند. برخی هم می گویند که مراد از برادر دینی خود پیامبر اکرم(ص) بوده است، اما این احتمال، بعید به نظر می رسد. برخی هم می گویند که حضرت امیرالمومنین(ع) در این حکمت در واقع، انسان مطلوب را معرفی و تعریف کرده است. مهم این است که ما از زبان حضرت امیرالمومنین(ع) و اهل بیت(ع) که زبان قرآن هستند، بتوانیم یک انسان قرآنی را بشناسیم و نسبت به چنین انسانی، شناخت پیدا کنیم.
وی، اولین ویژگی برادر دینی در حکمت ۲۸۹ نهج البلاغه را در خصوص رابطه او با دنیا، عنوان کرد و بیان داشت: حضرت امیرالمومنین(ع) در این حکمت، اولین ویژگی را که در خصوص برادر دینی خود به عنوان یک انسان قرآنی و یک انسان متوجه به حقیقت انسان، بیان کردند، در خصوص تعامل درست او با دنیا بوده است. براساس بیان امام علی(ع)، برادر دینی ایشان، از دنیا استفاده کرد و دنیا را مزرعه خود قرار داد. انسان قرآنی، خودش خادم دنیا نیست، بلکه دنیا را به استخدام خود در می آورد. چنین انسانی استخدام دنیا نمی شود، بلکه دنیا را مورد استخدام خود قرار می دهد. چون دنیا برای این آفریده شده است که انسان از آن بهره مند شود و دنیا در نزد انسان قرآنی به عنوان یک انسان بزرگ، کوچک می شود.
دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) افزود: انسان عظمت و کرامت دارد و همه باید به این کرامت انسانی، توجه داشته باشند. ضرورت حفظ کرامت انسانی، یک اصل مهم ایجابی در اسلام و قرآن کریم است که باید به عنوان یک اصل در نظام های اسلامی، مورد توجه قرار بگیرد و کرامت انسانی در هر جایی، حفظ شود.
آیت الله رمضانی با ذکر این نکته که کوچکی دنیا در نگاه انسان قرآنی به این دلیل است که چنین انسانی به دانی نظر نمی کند، خاطرنشان کرد: انسان قرآنی، دنیا را در جای خود قرار می دهد و دنیا را بزرگتر از خودش نمی داند. در نگاه چنین انسانی، دنیا برای این آفریده شده است که در خدمت انسان باشد. او در دنیا از همه فرصت ها در مسیر کمال و سلوکش، استفاده می کند. برخورد و مواجهه ما با دنیا، مواجهه درستی نیست و بسیاری از افراد در خدمت دنیا قرار می گیرند. انسانی که وابسته به دنیا و متعلق به دنیا می شود، ضرر می کند و آن چیزی که باید به دست آورد را نمی آورد.